SEL KALMAZ

Mahtumkulu Firaği
Çeviren: Hüdayi Can

Altmış başlı, ala karlı dağlardan,
Duman göçer, yağmur yağar, sel kalmaz.
Şeyda bülbül mesken tutmuş bağlardan,
Hazan vurur, yaprak solar, gül kalmaz.

Her kim içse o şerbetten, o camdan,
Yürek yanar, hiç söz gelmez zebandan,
Gelen geçer bu yalancı cihandan,
Hoca, seyit, bey, padişah, kul kalmaz.

Cana değse yaşlılığın zehiri,
Zebun olur gönül, gövde şehiri,
Elden gitse yiğitliğin baharı,
Kuvvet kaçar, diz bükülür, bel kalmaz.

Bir namerdin çok minnetli aşından,
El uzatma, dolaşıver dışından,
İlsiz kalan ulu dağlar başından,
Ağaç biter, yerler yiter, yol kalmaz.

Mahtumkulu, bu cihanda kim olur,
O tarafa giden gelmez sır olur.
Görür gözün, nazik tenin kum olur,
Dehan gider, dendan düşer, dil kalmaz.